mahayu

bahasa Sunda kuno

Verba ^[osn]

mahayu

1. memperindah, menghias, mempercantik

   1370, Prasasti Kawali I, baris III-VII:

   "...Parebu Raja Wastu mangadeg di Kuta Kawali nu mahayu na Kadatuan Surawisesa nu marigi sakuliling dayeuh..."

   Prebu Raja Wastu bertakhta di Kawali yang telah memperindah Kedatuan Surawisesa, yang membuat parit pertahanan di sekeliling wilayah kerajaan.